şu sıralar kendimle gurur duyuyorum. belki duymam için bir sebep yok ama ben yine de gururluyum. hatırladıpım kadarıyla ilk defa bir yaş aldığım için bu kadar mutluyum. bu yıl boyunca bir sürü insanla tanıştım, bazılarını tanıdım. zaten tanıdıklarımı biraz daha güçlendirmeye çalıştım. ne kadar yaptığımı bilemem ama bir derecede benim için yeterliydi. bu yıl işe yaradım; anneme, babama, teyzeme, anneanneme yardım ettim. ne kadar anneme çok fazla bir şey yapamasam da, yanında olmaya çalıştım. bir nebze önemli o da. akrabalarımla ilişkim ilerledi, kuzenlerle konuştum, babaannemlere çok zaman veremesem de olabildiğince herkesle birlikte olmaya çalıştım. tamam, yaz tatilinde biraz sanatı boşlamış olabilirim (ve okul yılı boyunca) ama yazın tekrar kitap okumaya başladım. en az 6 kitap bitirdim (eskiye oranla çok az ama 3 ayda bir kitap bitiremediğim zamanlar da vardı). romantik ilişkilerde sıçmış olabilirim, bunu kabul etmeliyim. ve o sıçış içinde bir arkadaşı da neredeyse kaybettim, hala emin değilim yakın zamanda öğreneceğim. biraz olsa da başarılıydım, iğrenç başlangıçlar yapıp yükseldim. biraz boyum uzadı, saçım en az iki defa değişti, yüz şeklim yerine biraz daha oturdu.
saçma şeyler olmadı değil, çoğunlukla yeni anlamaya başladığım kısımlarda; romantizm, çıkar ilişkileri, cinsellik, kişilik karmaşası, düşünce ayrılıkları (politik ya da değil). kendime ve daha bir sürüsüne itiraf ettiğim bir benlik ögemi anneme söyledim, biraz gergin bir konuydu.
ben açıkçası biraz büyüdüğümü düşünüyorum. umarım bu düşüncede yalnız değilimdir çünkü büyümek için uğraştım. umarım işe yaramıştır.
işte bu yüzden son bir haftadır çocuk gibiyim. etkinliklere gittiğim için, arkadaşlarımla buluştuğum için, hediye aldığım için mutluyum, heyecanlıyım. çünkü artık büyümeye karar verdim ve bunlar benim ufak kaçamaklarım. daha sadece 16 olmuş olabilirim, ama yaşın önemini o yaştakiler anlar. ve ben, anlıyorum.
küçük organizma
